Hoewel deze plaat al een paar jaar oud is, komt ze nu het Kanaal overgezwommen, dankzij de fijne oorstellen van de mensen van Xango Music en vind ik het toch nog de moeite er enkele lijnen aan te besteden. Sophier Ramsay is een vanuit London opererende zangeres, die zich in het folk idioom uitdrukt en dus al snel met het Schots en Gaelic liederenbestand in aanraking kwam. Net als haar kompaan Matheu Watson, die hier het merendeel van de instrumenten bespeelt en ook in de producersstoel zat.

Wie “Gaelic” en “Scots” zegt, zegt onvermijdelijk “Robert Burns”, de grote poëet en verzamelaar van “all things Scots” en exact de helft van de twaalf liederen van de plaat, komen dan ook van zijn verzameling en sommige zijn ook bij ons erg bekend. Denk aan “Ay Fond Kiss”, dat ooit door Fairground Attraction opgenomen werd, of afsluiter “Auld Lang Syne”, dat ronduit de status van “classic” mag claimen. Daarnaast is er “My Love’s in Germanie”, dat oorspronkelijk een laat-achttiende-eeuws gedicht van Hector Mac Neil was en in liedvorm ook al door The Tannahill Weavers, Silly Wizard en Vinn Garbutt gedaan werd.

De overige nummers worden gewoon “traditional” genoemd en da zijn ze ook vaak, en het bijzondere aan deze plaat is dat Ramsay en Watson ze nieuw leven inblazen door middel van heel geraffineerde arrangementen op hedendaagse instrumenten. Dat levert een klein uurtje ragfijne, loepzuivere poëzie op, die de verdienste heeft dat ze oud en nieuw op verantwoorde wijze laat samengaan en op die manier weer een stapje verder gezet heeft in de richting van het ultieme doel van een plaat als deze: het prachtige muzikale erfgoed opfrissen en mee bewaren voor de generaties die nog geboren moeten worden.

Dit is dus, noch min noch meer, een klassiek folk album, dat ook voor ons een extraatje in huis heeft: de Schotse teksten, die normaal gezien redelijk onbegrijpelijk zijn, werden in mooi Engels toegevoegd. Fijn plaatje van een goeie zangeres, begeleid door een stel begrijpende, sobere muzikanten van vandaag !

(Dani Heyvaert)